Να ακολουθήσουν την πρακτική της ακαλλιέργειας, προτρέπει τους καλλιεργητές ελαιώνων, αμπελώνων και αμυγδαλεώνων, ο καθηγητής Εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Κοσμάς, καθώς όπως επισημαίνει η διαδικασία αυτή συμπιέζει σημαντικά το κόστος παραγωγής. Σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στο 6ο Διεθνές Συνέδριο ESSC (European Society for Soil Conservation), στην Θεσσαλονίκη με τη συγκεκριμένη πρακτική βελτιώνονται οι φυσικές και χημικές ιδιότητες του εδάφους - χωρίς την επέμβαση ανθρώπινου παράγοντα - κι έτσι περιορίζεται δραστικά ο ρυθμός υποβάθμισης των εδαφικών και υδατικών πόρων.
Αυτό σημαίνει, ότι το «έδαφος, που δίνει ψωμί στους καλλιεργητές, δε θα σταματήσει να είναι γόνιμο», τόνισε ο καθηγητής Εδαφολογίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Κοσμάς κατά την διάρκεια του Συνεδρίου. Όπως είπε, με την πρακτική της ακαλλιέργειας, οι παραγωγοί πρέπει να πραγματοποιούν μια ελαφρά αναμόχλευση του εδάφους, μόνο μία φορά στα τέσσερα χρόνια, ώστε να ενσωματωθούν σ’ αυτό λιπάσματα και φυτικά υπολείμματα. Προέτρεψε δε τους καλλιεργητές ελαιώνων, αμπελώνων και αμυγδαλεώνων να αφήνουν τα ζιζάνια να δρουν… ανενόχλητα στις σοδειές τους.
Ως παράδειγμα ανέφερε την οξαλίδα (ή ξυνίδα), η οποία - όπως είπε - σε αρκετές περιπτώσεις έχει θετικό ρόλο στο οικοσύστημα του ελαιώνα. Έχει διαπιστωθεί πως το ζιζάνιο αυτό προστατεύει τα επικλινή εδάφη από τη διάβρωση, καθώς δημιουργεί κατά τη διάρκεια των χειμερινών βροχοπτώσεων έναν πυκνό χλοοτάπητα. Μετά το τέλος του χειμώνα, μάλιστα, όταν σταματούν οι βροχές, η οξαλίδα, σταδιακά ξεραίνεται, παύοντας έτσι να «ανταγωνίζεται» με τα ελαιόδεντρα για την απορρόφηση της υγρασίας από το έδαφος.
Ο καθηγητής ανέφερε ακόμη ότι την πρακτική ακαλλιέργειας ακολουθούν κυρίως καλλιεργητές ελαιώνων στη δυτική Κρήτη και την Πελοπόννησο, ενώ στη Χαλκιδική εφαρμόζεται η πρακτική της χημικής ζιζανιοκτονίας. Πρόσθεσε ακόμη πως, πέραν της ακαλλιέργειας, τα κυριότερα συστήματα διαχείρισης του εδάφους είναι η συνεχής καλλιέργεια, η χορτοκοπή, η βόσκηση, η φυτοκάλυψη με χορτοδοτικά φυτά, καθώς και ο συνδυασμός καλλιεργητικών τεχνικών.
Ο καθηγητής ανέφερε ακόμη ότι την πρακτική ακαλλιέργειας ακολουθούν κυρίως καλλιεργητές ελαιώνων στη δυτική Κρήτη και την Πελοπόννησο, ενώ στη Χαλκιδική εφαρμόζεται η πρακτική της χημικής ζιζανιοκτονίας. Πρόσθεσε ακόμη πως, πέραν της ακαλλιέργειας, τα κυριότερα συστήματα διαχείρισης του εδάφους είναι η συνεχής καλλιέργεια, η χορτοκοπή, η βόσκηση, η φυτοκάλυψη με χορτοδοτικά φυτά, καθώς και ο συνδυασμός καλλιεργητικών τεχνικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου