Φυσική καλλιέργεια

ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΛΙΠΑΝΣΗ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΑΣ

Με την λίπανση προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ικανότητα του εδάφους να τροφοδοτεί το έδαφος με θρεπτικά στοιχεία.  Τα κύρια είναι Άζωτο Φώσφορος και Κάλιο που αντιπροσωπεύουν και τα τρία νούμερα στα λιπάσματα πχ 11-14-16 σημαίνει ότι το λίπασμα περιέχει 11 μονάδες άζωτο 14 φώσφορό και 16 Κάλιο . Αυτό συμβαίνει κύρια στα χημικά λιπάσματα

Συχνά υπάρχουν δίπλα και ιχνοστοιχεία που θέλουμε στην καλλιέργεια μας όπως Mg, Zn, B, Fe, κτλ σε πολύ μικρότερη ποσότητα ή χρησιμοποιούνται περιστασιακά για να καλύψουν συγκεκριμένες ελλείψεις των φυτών. 

Στην βιολογική γεωργία  και κηποτεχνία η κάλυψη των απωλειών πρέπει να γίνεται με υλικά που παράγει ο κήπος.

Σύμφωνα με τον Codex Alimentarius, "η Βιολογική Γεωργία είναι ένα ολιστικό σύστημα διαχείρισης και παραγωγής το οποίο προωθεί και υποστηρίζει την υγεία του αγρο-οικοσυστήματος, περιλαμβάνοντας την βιοποικιλότητα, τους βιολογικούς κύκλους και την βιολογική δράση του εδάφους. Δίνει έμφαση στην χρήση ενδογενών μέσων διαχείρισης και όχι στην εισαγωγή εξωγενών παραγόντων, λαμβάνοντας υπόψην ότι οι τοπικές συνθήκες απαιτούν συστήματα προσαρμοσμένα σε αυτές. Αυτό επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας αντί για συνθετικά μέσα, όπου είναι δυνατόν, γεωπονικές, βιολογικές και μηχανικές μεθόδους που πληρούν τις απαιτήσεις του οικοσυστήματος."

  ( Αντιγραφή τού ανωτέρω από τό: http://www.irisbio.gr/content/view/13/26/  .)

            Η κεντρική ιδέα  δηλαδή είναι η μείωση των εισροών . Υλικά όπως κοπριά ζώων, κομπόστ φυτικών υλικών (φύκια, στέμφυλα, κλαδιά, χόρτα, υπολείμματα τροφών κτλ), στάχτη αποτελούν τα κυρίαρχα υλικά αναβάθμισης της θρεπτικής αξίας του εδάφους μας. Σημαντικό επίσης ρόλο παίζουν και οι χλωρές λιπάνσεις όπως να ενσωματώνουμε χόρτα , υπολείμματα όταν οργώνουμε, η καλλιέργεια και ενσωμάτωση δηλ. στο έδαφος φυτών όπως ψυχανθή, σιτηρά, κραμβοειδή κ.α.  

Στην βιολογική γεωργία όταν δεν μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες θρέψης από μόνοι μας , μας δίδεται η δυνατότητα χρήσης  επεξεργασμένων οργανικών άλλα και ανόργανων υλικών θρέψης.

Υπάρχουν στο εμπόριο αρκετά τέτοιας μορφής εγκεκριμένα υλικά θρέψης όπως:

 σκέτο άζωτο από δερματάλευρα (10,5-0-0), σκέτο φώσφορο από φωσφορίτες (1-20-0), σκέτο κάλι από θειικό κάλι (0-0-50), σκέτο μαγνήσιο από κιζερίτη (0-0-0/27), μίγματα θειικού καλιομαγνήσιου (0-0-30/10) ή (0-0-35/7), σύνθετα μίγματα (5-5-10/2) ή (4-7-4/2) ή (9-5-4) κ.α. Υπάρχουν και σε μίγματα για να διευκολύνουν τους καλλιεργητές. Από τα ανόργανα υλικά θρέψης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το σύνολο των ιχνοστοιχείων όπως βόριο, σίδηρος, ψευδάργυρος, μαγγάνιο, μολυβδαίνιο και χαλκό.

Πως  και πότε τα τοποθετούμε?

o   Καλλωπιστικά φυτά. Καλό είναι  στα δέντρα και στους θάμνους να γίνεται νωρίς την άνοιξη και αργά το φθινόπωρο μία πλήρης λίπανση(και με τα τρία βασικά στοιχεία)ενώ με ιχνοστοιχεία μόνο αν έχουμε συγκεκριμένο θέμα.

o   Βολβώδη και εποχιακά φυτά Καλό είναι να ενσωματώνουμε κομπόστα στο χώμα κατά τη φύτευση. Τους αρέσει πολύ ο φώσφορος.

o    Γαρδένιες Καμέλιες και άλλα οξύφιλα Πλήρη λίπανση την άνοιξη και όταν βλέπουμε κιτρινίσματα προσθέτουμε σίδηρο

o    Ρόδα Μετά το κλάδεμα τον Φλεβάρη κάνουμε μία καλή λίπανση .Καλό είναι κάθε μήνα να προσθέτουμε λίγο κομπόστα  για να έχουμε εντονότερη ανθοφορία

o   Δέντρα Οπωρώνα, Πλήρη λίπανση την άνοιξη και συχνά επαναλαμβάνουμε τον Ιούνιο.

o   Λαχανικά. Πριν φυτέψουμε αφρατεύουμε το χώμα με κομπόστα   και προσθέτουμε μόνο αν δούμε συγκεκριμένη αδυναμία.

Κώστας Τάτσης Γεωπόνος

Ποιό είναι το φυτό της αθανασίας

Οι Αιγύπτιοι την ονόμαζαν «φυτό της αθανασίας», ενώ ο θρύλος λέει πως υπήρξε το μυστικό ομορφιάς της Κλεοπάτρας και της Νεφερτίτης.Ο λόγος για την αλόη, ένα σημαντικό φαρμακευτικό φυτό, το οποίο έρχεται να αποτελέσει μια ακόμη εναλλακτική λύση για όσους επιθυμούν να ξεφύγουν από τις παραδοσιακές καλλιέργειες, αν και απαιτεί μεγάλη αρχική επένδυση. Το φυτό άλλωστε έχει εγκλιματιστεί στη χώρα μας, όπου καλλιέργειά του άρχισε μόλις τα τελευταία χρόνια, χάρη στις προσπάθειες μεμονωμένων παραγωγών.

Σύμφωνα με τη μελέτη της Διεύθυνσης Παραγωγής, Αξιοποίησης Προϊόντων Φυτών Μεγάλης Καλλιέργειας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, πρόκειται για ένα φυτό με μεγάλη ικανότητα προσαρμογής κι αυτός είναι ο λόγος που συναντάται σε διάφορα πλάτη και μήκη της γης. Απαιτείται περίοδος 4- 5 ετών για να φτάσει στο στάδιο της ωρίμανσης και παραμένει παραγωγικό για 3 έως 9 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, που φτάνει τα 12 χρόνια, μπορεί να παράγει περισσότερα από 80 φύλλα. Η αλόη χρησιμοποιείται ευρέως στην πρακτική βοτανοθεραπεία καθώς και σε φαρμακευτικά σκευάσματα φυτικής προέλευσης.

Αναλόγως της επεξεργασίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μέχρι και στη βιομηχανία τροφίμων και τη ζυθοποιία για την πικρή του γεύση. Ειδικότερα, η γέλη της αλόης που προέρχεται από κεντρικό τμήμα του φύλλου, έχει πολλαπλές φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται για διάφορες δερματικές παθήσεις, ερεθισμούς, πληγές, καψίματα, εκδορές αλλά και ως συστατικό σε πολλά καλλυντικά για την ενίσχυση και βελτίωση του δέρματος. Τα φυτά μπορούν να δώσουν 16- 20 φύλλα τον χρόνο και με μια πυκνότητα της τάξης των 5.000 φυτών ανά στρέμμα, οι αποδόσεις σε γέλη ανέρχονται στους 18 τόνους.

Με βάση τα στοιχεία της μελέτης σε παγκόσμιο επίπεδο οι ΗΠΑ παράγουν το 60- 65% της συνολικής παραγωγής, ακολουθούν οι χώρες της Λατινικής Αμερικής με 20- 25% και οι Αυστραλία, Κίνα και Ινδία με 10%.

Οι τιμές του νωπού προϊόντος είναι αρκετά ευμετάβλητες. Για την περίοδο 2008-2009, οι τιμές του νωπού προϊόντος κυμάνθηκαν στα 6- 16 δολάρια ανα τόνο, χωρίς ωστόσο, όπως επισημαίνεται, να είναι αντιπροσωπευτικές.

Η οικογένεια των αλοειδών στην οποία ανήκει η αλόη, περιλαμβανει περισσότερα από 450 είδη. Σχεδόν όλα θεωρούνται μη τοξικά, πλην ενός μικρού αριθμού που περιέχουν μια ουσία παρόμοια με το κώνειο.

Τα ονόματα Aloe Vera (αλόη η αληθινή) και Α. Barbadensis Mill., είναι τα πλέον συνηθισμένα κι αυτά που χρησιμοποιούνταν μέχρι πρόσφατα από τους ειδικούς. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια έχει καθιερωθεί ως σωστότερη ονoμασία το Aloe Vera. Η διάδοσή της στον δυτικό κόσμο και στην Αμερική οφείλεται κυρίως στους Ισπανούς, οι οποίοι τη φύτευαν στις αποικίες τους και τη χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση στομαχικών και εντερικών διαταραχών. Τον δρόμο για την ευρύτερη χρήση και διάδοση της αλόης, άνοιξε το 1959 ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ.

newsit.gr

Πως η Monsanto και άλλοι κολοσσοί ελέγχουν την παραγωγή

.Φραγκίσκα Μεγαλούδη

Στις αρχές Φεβρουαρίου κατατέθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αίτηση για την εκδίκαση μιας υπόθεσης που ελάχιστα έγινε γνωστή στην Ελλάδα. Η οργάνωση No patents on Seeds, που υποστηρίζεται από το γερμανικό τμήμα της Greenpeace αλλά και από πολλά κινήματα πολιτών για την οικολογία και την δίκαιη γεωργία, κατέθεσε μήνυση εναντίον της Ευρωπαϊκής Πατέντας EP1962578.

Σύμφωνα με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής πνευματικών δικαιωμάτων το ινδικό πεπόνι, ένα είδος που έχει φυσική αντίσταση στον ιό CYSDV που πλήττει τις καλλιέργειες πεπονιού σε ολόκληρο τον κόσμο, κατοχυρώνεται ως ευρεσιτεχνία στον αμερικανικό κολοσσό Monsanto. Αν και το ινδικό πεπόνι είναι δηλωμένο στην παγκόσμια τράπεζα σπόρων ως παραδοσιακό ινδικό προϊόν, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Αρχής δίνει το δικαίωμα στην Monsanto, να το κατοχυρώσει και επομένως να απαγορεύσει στους αγρότες να το χρησιμοποιούν, αν δεν το αγοράσουν με τους όρους που θα θέτει η εταιρεία.

Μπορεί η υπόθεση να μην παρουσιάζει ενδιαφέρον για το ευρύ κοινό, έχει όμως τεράστια σημασία καθώς η κατοχύρωση σπόρων από εταιρείες κολοσσούς όπως η Monsanto, σχετίζεται άμεσα με το δικαίωμα του αγρότη να επιλέγει τι καλλιεργεί και του πολίτη να γνωρίζει τι καταναλώνει. Η πνευματική κατοχύρωση σπόρων καθιστά τους αγρότες δέσμιους των γιγαντιαίων πολυεθνικών ενώ παράλληλα στερεί από τον καταναλωτή το δικαίωμα να γνωρίζει τι φαγητό φτάνει στο πιάτο του αλλά και τι είδους τροφές καταναλώνουν τα ζώα και κατά συνέπεια και ο ίδιος μέσω των γαλακτοκομικών και του κρέατος.

Αξίζει να σημειωθεί πως η κατοχύρωση της πατέντας δεν περιορίζεται μόνο στα φυτά αλλά οι εταιρείες προσπαθούν να την επεκτείνουν και στα ζώα. Πατέντα έχει χορηγηθεί για τη χρήση των βοοειδών, καθώς οι εταιρείες προσπαθούν μέσα από γενετικές έρευνες να μεγιστοποιήσουν την παραγωγή γάλακτος.

 Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική καθώς οι πολυεθνικές πιέζουν τις κυβερνήσεις της Ευρώπης, να αντικαταστήσουν την παραγωγή σπόρων με τους δικούς τους κατοχυρωμένους, τους οποίους οι αγρότες θα πρέπει να αγοράζουν από τις εταιρείες κάθε χρόνο. Στη Γαλλία όπου καλλιεργούνται περίπου 5.000 ποικιλίες σπόρων, οι 600 είναι κατοχυρωμένοι και αντιστοιχούν στο 99% των σπόρων που καλλιεργούνται προς κατανάλωση. Το Νοέμβριο του 2011 το γαλλικό υπουργείο γεωργίας αποφάσισε πως οι αγρότες οφείλουν να πληρώνουν στις εταιρείες αποζημίωση για τη χρήση των σπόρων τους, ώστε εκείνες να έχουν έσοδα για περεταίρω έρευνες και γενετικές βελτιώσεις των ειδών.

Μπορεί τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα να βρίσκουν σθεναρή αντίσταση στην Ευρώπη και η καλλιέργεια τους να περιορίζεται μόνο σε 110.000 εκτάρια από τα 179 εκατομμύρια καλλιεργήσιμης γης, οι εταιρείες όμως συνεχίζουν τις προσπάθειες για τον έλεγχο της παραγωγής τροφίμων μέσω της κατοχύρωσης τους. Κολοσσοί στο χώρο της αγροκαλλιέργειας όπως η Monsanto, η Syngenta, η Bayer και η Dupont διεκδικούν από την Ευρωπαϊκή Αρχή να κατοχυρώσουν προϊόντα όπως τα αγγούρια, οι ντομάτες, η γλυκιά πιπεριά, η κολοκύθα και τα πεπόνια ενώ παράλληλα προσπαθούν να κερδίσουν το μονοπώλιο σε είδη που προέρχονται από χώρες της Ασίας και της Αφρικής.

Συχνά προσπαθούν μέσω της πατέντας να ελέγχουν όλα τα στάδια παραγωγής, από τη καλλιέργεια ενός προϊόντος μέχρι την άφιξη του στο πιάτο μας. Πριν ένα χρόνο η Monsanto (της οποίας ο ετήσιος τζίρος αγγίζει τα 44 δις δολάρια) ζήτησε να πατεντάρει την μαργαρίνη και τα μπισκότα στα οποία υπάρχουν ίχνη σόγιας, είδος το οποίο έχει ήδη κατοχυρωθεί στην εταιρεία.

Παράλληλα απαίτησε να μην επιτρέπεται έλεγχος για ίχνη γενετικά μεταλλαγμένων ουσιών στα προϊόντα που έχει κατοχυρώσει. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η εταιρεία έχοντας πατεντάρει ένα προϊόν σε τελικό στάδιο παραγωγής όπως η μαργαρίνη θα έχει παράλληλα μονοπωλήσει και όλη την διαδικασία παραγωγής του ( και φυσικά και τις πρώτες ύλες). Επομένως θα μπορεί όχι μόνο να ελέγχει το προϊόν αλλά και να χρησιμοποιεί γενετικά μεταλλαγμένα είδη στην παραγωγή του, χωρίς να υπόκειται στους ευρωπαϊκούς νόμους που δεν επιτρέπουν την εισαγωγή τους στην Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Πνευματική Κατοχύρωση («πατέντα») αν και δεν επιτρέπει την κατοχύρωση της διαδικασίας, επιτρέπει όμως την κατοχύρωση του τελικού προϊόντος, ακόμα και αν αυτό ανήκει στις συμβατικές καλλιέργειες. Δίνει δηλαδή το δικαίωμα σε μια τεράστια πολυεθνική να πατεντάρει την ντομάτα ως ευρεσιτεχνία αλλά όχι τα στάδια της παραγωγής της. Η ισπανική Consejo Superior de Investigationes Cientificas έχει καταφέρει να κατοχυρώσει ως ευρεσιτεχνία το συμβατικό ηλιέλαιο καθώς και όλα τα προϊόντα που το περιέχουν.

Η Monsanto μέσα από ένα δίκτυο μικρότερων εταιρειών τις οποίες έχει αγοράσει θα καταφέρει σε λίγα χρόνια να κατοχυρώσει ως ευρεσιτεχνία όλα σχεδόν τα φυτά και τα ζώα. Επιχειρεί να επεκτείνει την πατέντα σε προϊόντα όπως τα λουκάνικα, το σαλάμι, το ζαμπόν, τα αυγά αλλά και όσα προϊόντα περιέχουν αυγά, υποπροϊόντα ψαριών ή όσα περιέχουν ίχνη ψαριών, με το επιχείρημα πως στην διαδικασία παραγωγής των προϊόντων αυτών χρησιμοποιήθηκε δική της σόγια (εφόσον ελέγχει το 100% της παγκόσμιας παραγωγής) μέσω των τροφών με τις οποίες ταΐστηκαν τα ζώα που παρήγαγαν τα προϊόντα αυτά.

Αυτό που στην ουσία επιδιώκουν οι τεράστιες πολυεθνικές είναι ο έλεγχος του φαγητού και της παραγωγής του. Είδη όπως το μπρόκολο, οι ντομάτες, το μαρούλι, τα πεπόνια έχουν κατοχυρωθεί ως ευρεσιτεχνίες από τις μεγάλες πολυεθνικές υποχρεώνοντας έτσι τους παραγωγούς να προμηθεύονται τους σπόρους από τις συγκεκριμένες εταιρείες πληρώνοντας «πνευματικά δικαιώματα» και παράλληλα αφαιρώντας τους τη δυνατότητα να τους επαναχρησιμοποιήσουν.

Τέτοιες πρακτικές στην ουσία συνιστούν πειρατεία της φύσης, καταπάτηση του δικαιώματος του καταναλωτή να επιλέγει και τελικά απειλή κατά της ίδιας της δημοκρατίας. Ελέγχοντας την τροφή και την παραγωγή της, ελέγχεις το μέλλον και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.

Τα λουλούδια